“…Hayatımda tüm iyi ki lerimi seninle buldum. Sen yaşanabilecek en güzel tesadüfsün. Hayatımdaki tüm pişmanlıklar seni tanıyana kadardı. Belki de çektiğim onca zorluk seni tanımam içindi. Seni tanımadan önce insanların birbirinin kaderi olduğunu bilmezdim. Seni tanıdığımda Tanrı’nın, insanları iki kalbin birer yarısı olarak yarattığını öğrendim. Hayatın anlamı senin gözlerinde saklıydı, sen benim yaşam kaynağım aldığım nefesimdin. Sen geçince şehirden güller utancından kızardı, papatyalar mutluluktan sarardı... Birden gök gürledi inanabiliyor musun? Gece aydınlandı şehrimin iklimi değişti düşünebiliyor musun? Çünkü sen geçtin şehrimden… Ben seni tanıyana kadar insanlık en büyük aşkları masaldan ibaret sanardı. Benim aşkım güneşi tutuşturdu, senin aşkın sayesinde ağaçlar renk renk çiçek açtı… Biz seninle evrenin kıskandığı aşıklarız. Sen, insanlığa aşkından yanıp tutuşan aşıkların da olabileceğini gösterdin. Sen aşkıyla evrene meydan okuyan, böyle devasa bir sevgiyi hak edebilecek bir kadının da olabileceği gösterdin. Sen, insanlık aşkın tanımını sorduğunda gösterebilecekleri tek kadınsın. İyi ki hep varsın aşkın kıskandığı en güzel kadın.”
~DKGK 6 - M